Het was een van onze langslopende projecten waarin we – helaas – vier keer naar de rechtbank moesten en uiteindelijk voor een mediator kozen. Een conflict tussen twee partners in een besloten vennootschap, elk 50 procent van de aandelen, allebei directeur. Maar geen goede afspraken gemaakt en weinig tot niets zwart op wit. De activa van de vennootschap bestaan uit enkele pand op een A1-locatie in een grote stad in Nederland, met een miljoenenwaarde. De ene aandeelhouder is vermogend en liquide, de ander (onze client) niet liquide – integendeel – en z’n vermogen zit in de ‘stenen’ in de vennootschap.
Het conflict loopt al jaren, we worden er eind 2015 bij betrokken. Al snel wordt duidelijk dat de ene partner de ander moet uitkopen, samenwerken gaat niet (meer). Die beoogde uitkopende partij belazert de boel (sorry voor ons taalgebruik maar dit is wel zo duidelijk). Hij doet de boekhouding en manipuleert de cijfers. Hij eist zelfs meer dan een miljoen van zijn partner.
Gaandeweg snapt hij dat het met Suits and Jeans zo niet gaat werken, we herkennen zijn manipulatie. Hij kiest eieren voor zijn geld. Er komt uiteindelijk een onderhandelingsproces op gang.
Hij begint met een bod van € 250.000,-. Daarna volgen meer biedingen, harde onderhandelingen en rechtszaken (in kort geding) die we winnen voor onze client.
Het wordt uiteindelijk € 1.750.000,-. U begrijpt het goed: eerst eiste hij € een miljoen, uiteindelijk betaalt hij € 1,75 miljoen, een verschil van € 2,75 miljoen.
Het zakelijk belang was een bedrag rond de € 2.750.000,-. Suits and Jeans Legal rekende een successfee.
Omdat er ook geprocedeerd moest worden, moest de opdrachtgever enkele malen een gering bedrag aan griffierechten voorschieten die hij weer terugkreeg toen de procedures werden gewonnen. Er was geen sprake van advocaatkosten.